Stevy
Neng sakdawane urip iki,Stevy mesti duwe
pangarep-arep supaya deweke bisa nemu uwong sing ora bakal ninggalake deweke.Stevy
lair karo manggon neng Swedia suwene kurang luwih 17 taun.Ibune asale saka
Solo(Indonesia),bapakne iku sing asale saka Swedia.Stevy duwe akeh kaluwihan
kayata dolanan piano,ngarang utawa nulis cerita,karo renang.Taun 2007,Stevy wis
mapan ning Solo,melu bulik lan saksanake.
Musim udan iki,saya nggawe deweke gojag-gajeg
nek lungo metu saka omah.Mung banyu kemricik netes saka gendheng sing pada
bocor.Sethithik mecah sepi neng omahe bulikne kuwi.Ngamati tangisan
langit,nggawe deweke dadi kasenandungan
rasa sedhih,eling 10 taun mbiyen.Nganggo saklembar shall putih dikalungake karo rok putih sakdengkul,kaya ora
ngrasakake rontoke gelintir-gelintir es neng pori-porine,neng separone petenging
wengi.
“Nduk,wus wengi,nganggo a jaket ro gek turu
yo nduk cah ayu,”panjaluk bulik Juleha.
Ora
sethithik a,Stevy nanggapi bulikne,deweke mung ngalamun terus.
Sepining wengi wis digemparake tabuh neng mesjid,kumandhang adzan karo pethok e pitik
kaya wis dadi alarm Stevy kanggo
mbukak dinane.Jam 7,Stevy wis mangkat sekolah.
“Evy..Stevy.........”jeritane Alex ngundhang
Stevy saka ngarep gerbang SMK 7 Cutet.
Stevy
ngendhek langkahe terus noleh karo mesem.
“He’ono
opo sih..?”saut Stevy.
Sakdurunge
Alex ngenei penjelasan,ujug-ujug..krring...krring.....krring.....bel mlebu
kelas wis muni.Stevy karo Alex mlayu mlebu kelas.Nalika wektu istirahat,Stevy
neng kantin dewe,ujug-ujug bocah wadon 4 nekani Stevy.
“Ehh ‘Vy !pokok e kowe ra etok melu lomba
siji-siji a !ngopo tho,kok mesti kowe sek etok penghargaan saka
lomba-lombamu,etok piala lah,piagam lah,sek nyenengi kowe wee akeh banget,kok
ra aku wae tho,,sing ngrasakke ngono kuwi!huh!”.
“Ho’o vy,,kowe ki ra pantes etok kuwi
kabeh,nek kowe nganti melu lomba,kowe bakal cilaka!”.
Kandhane
“GENG FOUR STAR’S” ora ditanggapi Stevy,banjur pada lunga kabeh.
Sakbaline
saka sekolah,Stevy njujug neng taman mburi sekolah sing dikelilingi danau.Alex
teka nabok pundake Stevy.
“Opo,?”takone Stevy.
“Kowe ki pancen gadhis
spesial,cuek,pinter,berbakat,ayu maneh”.kandhane Alex.
Stevy
mung mesem.
“Aku ndak pengen
buat bunda dan papaku kecewa disana,pas umurku 7 taun,papa meninggal karna kecelakaan pesawat,iku gara-gara aku sing nyuruh papa,njemput bunda sing lagi
tugas di sini,2 minggu bar kuwi bunda juga tiada karna tidak kuat
menghadapi kenyataan ini,aku sanget terpukul
saat iku,umur 15 taun,aku uwes kenal cinta,akeh cah lanang sek nyatakke cinta ro aku,tapi mung ono siji
sik aku pilih,dia sangat baik kepadaku,setaun
setelah kami berpacaran,dia juga
meninggal ditabrak lelaki yang dendam
padanya karna ora bisa mendapatkanku,satu
taun aku menyendiri di rumah,ra pernah metu saka kamar,aku selalu ngrasa bersalah,beberapa bulan
kemudian aku pun mutuske untuk
menetap di Solo aja,aku bertekad untuk terus berkarya dan
berprestasi,aku ra pengen duwe konco opo pacar”.terange Stevy karo udan luh.
“Aku melu sedhih yo,..wong tuwamu ora bakal
kaciwa wisss,mereka bakal bangga
ndelok kowe wow...luar biasa..”terange
Alex ngampet nangis.
Alex
ngandhani Stevy,ono lomba se-provinsi yaiku
renang,basket,beladiri,catur,nyanyi,main
alat musik,karo nari.
“Aku ra melu.”
“Why
?”
Stevy
bingung,bakal nyeritakke tentang geng e mau opo ora.
“Yowes,,aku melu.
Wengi
saya wengi,Stevy nglanjutke hobine nulis,deweke wes nampa persetujuan nek
bapakne Alex bisa nerbitke novel-novel.Dina-dina Stevy liwati kanggo latian
persiapan lomba.
Nalika
neng sekolahan,geng-geng e nekani Stevy maneh.
“Heh!kowe sido melu?!!”getak ketua geng four stars.
Ujug-ujug
ketua geng e mau napuk pipine Stevy karo nggebuki gegere.Tanpa perlawanan Stevy
mung meneng wae.Panone Stavy katon sumrepet.
“Vy.....kowe kenopo Vy ?”
“Aku
neng UKS po ?,nuwun yo lex,nek misale aku njaluk tulung kowe etok ora lex ?kowe
mengko neng mburi sekolahan yoo neng pinggir danau koyo mbiyen..”jaluke Stevy
mesem katon ngampet lara.
“Iyo,tapi
kowe janji,kudu menang lombane..”jaluk Alex guyon.
Angine
sing sembribit wis ngelus-elus jilbab e Stevy.Stevy wes kaya sewu bidadari dadi
siji.
“Stevy,?”
“Eh,Alex..yo lex,aku wes nggowo kamera ki”.jawab
Stevy sumeh.
“Iki bener Stevy ?kowe ayu banget Vy,ngomong-ngomong,saiki
arep ngopo ?bukankah kudune saiki kowe latian nggo lomba sesok”,takon Alex
bingung.
“Udah
itu nanti aja,aku mau wes nyuruh
pembantuku nggawakke piano mrene,aku pengen kowe nyoting aku pas lagi main piano,ro renang neng kolam renangku
mengko,okay!”jaluk Stevy.
“Oke,”.
2
jam Alex nuruti Stevy.Dina lomba wes teka.Sadurunge Stevy mangkat lomba,deweke
wes pamitan karo bulik Juleha karo sanak kaluwargane.
“Bulik,kula nyuwun ngapunten,mbok menawa kula
sampun ngrepoti,sesrawungan kula kaliyan kaluwarga bulik punika kirang,kula pun
cukup puas kathah prestasi ingkang sampun kula capai,bulik,kang kedah kula
aturaken menika,kula namung kapengin gadhah umur kang cilik mawon,dongakke
nggih bulik,mugi-mugi kula bisa menang,”.
“Dhuh,nduk..kowe ngomong opo tho..bulik iki
wis koyo ibumu,rasah serba salah,kowe wes akeh ngrewangi bulik nengkene,yo
muga-moga kowe seneng terus yo nduk,”.
Jam
8 lomba wis dimulai,Stevy melu lomba renang karo main piano.
Nalika
Stevy main piano,kathah sambutan kang meriah lan apik.Awal lomba Stevy wis
katon pucet koyo wong ngampet arep sekarat.Tangane katon kaku,akhire,juri
ngijinke Stevy melu renang sikik.Nalika giliran renang,Stevy malah koyo kucing
keblebeg.
Ora
suwe,Stevy langsung semaput ditulung guru karo wong-wong liyane.Alex sing teka
telat kaget,langsung goleki tas e Stevy.Weruh CD-rekaman e Stevy wingi,Alex
ngenehke CD ne neng panggone juri-juri.
Alex
njujug neng rumah sakit.
“Bu guru,apa
yang telah terjadi dengan Stevy ?”pitakone Alex marang gurune.
“Dokter e mau kanda,Stevy wus maksakke
penyakit e,Sakdurunge lomba,Stevy wes tau mresakke,dia mengalami luka yang serius,jare dokter e,Stevy wes tau
cerita,deweke digebuki geng neng sekolahe,nganti deweke semaput tho lex,,kata
dokter e,akeh gangguan saraf sing saya rusak,Stevy juga memiliki gangguan psikologis,”ungkap gurune Alex.
“Apakah saya boleh masuk bu ?”.
Gurune
manthuk setuju.
“Vy,..”.
“He Lex,opo kowe uwis ngenehke CD rekamanku
nenggone juri ?”
“Iyo,uwis Vy,opo iki maksudmu,kowe bodho
Vy,dadak ngampet lara,kowe ra pengen wong tuwamu bangga maneh po ?”.
“Lex,mungkin,iki wis cukup,aku kangen wong
tuwaku,aku pengen nyusul,aku pengen reti ..wong tuwaku bangga tenan ro aku opo
ora..”
“Ra perlu wong tuwamu,cukup
awakdewe,aku,bulik,guru-guru,aku yakin wong tuwamu kaciwa nek kowe ngelakoni
koyo ngene,kowe kok ra ngomong nek duwe masalah ro geng e sekolah ?,kowe yo ra
omong nek moro neng rumah sakit,tur mung pengen reti opo sing tok alami,ra
njaluk ditambani..”.
“Aku .......”.
“Saumpama matahari iku ra tau angslup,aku
bakal ndelokke terus,kayata aku kepengen kowe ono terus,aku sek bakal njaga
kowe,sawektu-wektu,rasah nunggu mataharine njedhul maneh,saumpama aku sepisan
lan pungkasanmu....pancen”i love you””.
Mung wales ngucapke”i love you too”,Stevy wis
lunga saklawase.Alex karo gurune wes ngurusi sek nyebabke Stevy kaya
ngono,Stevy etok penghargaan pungkasan saka
lombane sing gagal,nanging di selametake Alex lewat CD rekaman e Stevy.Penghargaan e Stevy dadi pajangan sing ora bakal
dilalekake kabeh siswa lan siswi SMK 7 Cutet.Buku novel e Stevy laris,kisah e
diteruske Alex nganti cetakan ke 21.Wus kathah kalimat pungkasan kang dados
pamitanipun Stevy Ferlyaen.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar